Πού στο καλό;

Έχουμε βαρύνει από το νέφος της απαισιοδοξίας. Κάθε μας φράση καταλήγει αναπόφευκτα σε μοιρολόι. Βλέπουμε γύρω μας μόνο προβλήματα, μόνο αρνητικά και αδιέξοδα. Γίναμε λοιπόν ανήμποροι να ξεχωρίσουμε μέσα στον κόσμο το καλό;

Πού είναι;

Μοιάζει κρυμμένο, μα έχει αφήσει τα ίχνη του παντού, μυστικά να μη χαθούν:

Σαν άρωμα απαλό, στο χνούδι των πρώτων καλοκαιρινών καρπών.

Σαν θόρυβος μεικτός από λύπη και χαρά στις σχολικές γιορτές του τέλους.

Σαν μεράκι στα στολισμένα μαγαζιά, παρά την αγωνία πώς θα πάει η σεζόν.

Σαν ομορφιά, πάνω στο δέρμα, από το πρώτο πρώτο μαύρισμα του ήλιου.

Για τέτοιους Ιούνιους, ναι, ας πολεμούμε.


(Καλωσόρισμα, Ιούνης '10)